مرکز مطالعات و پژوهشهای فلکی - نجومی
11
|
اخبار |
1383/04/16
1593
|
چاپ
کشف کهکشان دوقلوی «راه شیری»
تلسکوپ «اسپیتزر» کهکشانی مارپیچی را رصد کرد که شباهتهای زیادی به کهکشان «راه شیری» دارد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) از پارس‌اسکای، عکس جدیدی که بوسیله تلسکوپ فضایی اسپیتزر از این کهکشان مارپیچی تهیه شده این امکان را به ما می‌دهد که از خارج کهکشان راه شیری به کهکشانمان نگاه کنیم.
این کهکشان که NGC 7331 نامیده می‌شود، یک دوقلوی به معنای واقعی برای کهکشان راه شیری است. بازوهای چرخشی از یک برآمدگی نوری در مرکز که بوسیله یک حلقه از ستاره های فعال تشکیل شده، خارج شده‌اند.
دکتر J.D. Smith از اعضای تیم ناظران NGC 7331 و ستاره‌شناس دانشگاه «آریزونا» در این زمینه اظهار داشت: «بودن در درون کهکشان، درک اینکه در مرکز آن چه می گذرد را مشکل می‌کند. با مشاهده کهکشانی مشابه، دیدی واضح از اینکه کهکشان راه شیری کامل، چگونه به نظر می‌آید می یابیم»
این جنبه بیرونی به ستاره‌شناسان خواهد آموخت که کهکشان ما چگونه ممکن بود همانند همتایانش شکل بگیرد و تکامل یابد. مشاهدات اخیر اولین تلاش در مقیاس بزرگی است برای مشاهده 75 کهکشان نزدیک که بوسیله چشمان تیزبین وحساس مادون قرمز رویت می شوند. این برنامه اطلاعات اسپیتزر را با دیگر تلسکوپهای زمینی در طول موجهایی از فرابنفش تا رادیویی برای آفریدن نقشه ای جامع از کهکشان ترکیب می‌کند.
در گام نخست برنامه، NGC 7331 به دلیل تشابه قابل توجهی که با راه شیری داشت انتخاب شد. در حالیکه آنها را کهکشانی دوقلو نامیده‌اند و منشاء یکسانی ندارند از لحاظ ترکیب شکلی هم شامل تعداد ستاره‌ها، طرح بازوی مارپیچی و نسبت تشکیل تعداد کم ستاره در سال مشترک هستند. NGC 7331 در فاصله 50 میلیون سال نوری و در صورت فلکی Pegasus (اسب بالدار) قرار دارد. عکس جدید اسپیتزر، قدرت دید تلسکوپ مادون قرمز را برای تشریح کهکشانها در قسمتهای گوناگون نشان می دهند. از روی عکسهایی با رنگهای کاذب، بازوهای NGC 7331 به رنگ قرمز قهوه‌ای، برآمدگی مرکزی به رنگ آبی و حلقه تشکیل دهنده ستارگان به رنگ زرد به خوبی قابل تشخیص است که ترکیبات مواد این نواحی را می سازد. از این گذشته مشاهدات اسپیتزر آشکار می‌کند که بر آمدگی مرکزی، ستارگان پیرتر را شامل می شود و حلقه، مقدار زیادی گاز و مولکولهای ارگانیک خاکی را که polycyclic aromatic hydrocarbons نامیده می شوند داراست و زمانی که بوسیله ستارگان تازه متولده شده روشن می‌شود، برافروخته می شود و بازوها نیز شامل این نوع ذره های خاکی با یک درجه کوچکتر می باشد. این ترکیب همچنین بر روی زمین نظیر اگزوز اتومبیل و نقاط دیگر نیز یافت می شود.
اطلاعات دوربین مادون قرمز اسپیتزر مورد استفاده قرار گرفت تا این موضوع روشن شود که مرکز NGC 7331 تعداد غیر معمولی از ستارگان سنگین یا بطور متوسط سیاهچاله فعال را در اندازه‌ای همانند آنچه در مرکز کهکشانمان پنهان است در خود جای داده است. این یافته ها در دو مقاله و در شماره سپتامبر ویژه نامه‌ای از مجله اختر فیزیک منتشر خواهند شد.
این پروژه بوسیله تیمی متشکل از 25 دانشمند از 12 موسسه اداره می شود که Robert C. Kennicutt از دانشگاه «آریزونا» سرپرستی آن را به عهده دارد.
تلسکوپ فضایی «اسپیتزر» در 25 اوت 2003 به مدار پرتاب شد و چهارمین رصدخانه بزرگ ناسا است که در برنامه‌ای شامل تلسکوپ فضایی هابل، رصد خانه اشعه ایکس «چاندرا» و رصد خانه پرتو گاما «کامچتون» جای دارد.
--------
Isna.ir