مرکز مطالعات و پژوهشهای فلکی - نجومی
1071
|
واحد خبر مركز |
1386/06/27
531
|
چاپ
ستارگان اولیه ماهیت ماده تاریک را روشن می‌کنند
طبق یک مطالعه، چگونگی تشکیل اولین ستارگان در آغاز پیدایش کیهان می‌تواند ماهیت ماده تاریک را که هنوز برای دانشمندان ناشناخته است روشن کند.
کیهان شناسان "دانشگاه دورهام" انگلیس با استفاده از شبیه‌سازی‌های پیچیده رایانه‌ای نتیجه گرفتند که وجود ماده تاریک که به ماده "گرم" و "سرد" تقسیم شده است، برای تشکیل ستارگان کلیدی بوده است.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش هاى فلکى ـ نجومى به نقل از سایت "science.com" ، "جوانا بیکر" ویراستار مجله "ساینس" می‌گوید جاذبه ماده تاریک موجب پیدایش این ستارگان شد، اما انرژی آن بر چگونگی و محل پیدایش آنها تاثیر گذاشت."
وی افزود، اگر با تلسکوپ‌های که در آینده ساخته می‌شوند بتوانیم از اولین صورت‌های فلکی نقشه برداری کنیم، می‌توان با مطالعه این ستارگان پی به انرژی زیربنایی ماده تاریک برد.
پس از بروز "بیگ بنگ" یا انفجار بزرگ در حدود 13.7 میلیارد سال پیش، کیهان به سرعت گسترش یافت، اما حدود 100 میلیون سال بی‌حرکت و تاریک باقی ماند.
سپس ماده تاریک شروع به ساخت ساختارهایی کرد و جاذبه ماده تاریک گازها را جذب و متراکم کرد تا ستارگان از آن بوجود آیند.
بر اساس این مطالعه، الگوی رایانه‌ای "دانشگاه دورهام" نشان داد در "ماده تاریک سرد" که حرکت آهسته دارد ستارگان اولیه بطور مجزا پدید آمدند در حالی که در "ماده تاریک گرم" که حرکت سریعی دارد شمار زیادی ستارگان به صورت رشته‌های طویل بوجود آمدند.
"لیانگ گائو" کیهان شناس گفت، امتداد این رشته‌ها حدود 9 هزار سال نوری بوده است که حدود یک چهام ابعاد کهکشان راه شیری امروزی است.
وی افزود، تشکیل ستارگان بسیار درخشان کیهان تاریک را روشن کرد.
ستارگان اولیه هنوز می‌باید در راه شیری وجود داشته باشند و کشف آنها می‌تواند سرنخ‌های مهمی را درباره ماهیت ماده تاریک برای دانشمندان روشن کند. ماده‌ای که پس از گذشت 70 سال از کشف آن هنوز کارشناسان را سر در گم کرده است.
در ماه مه ستاره شناسان آمریکایی حلقه‌ای از ماده تاریک را در یک خوشه کهکشانی کشف کردند و گفتند وجود این حلقه محکمترین دلیل بر وجود ماده تاریک است.
ستاره شناسان از مدت‌ها پیش گمان می‌کردند باید ماده‌ای خوشه‌های کهکشانی را در کنار هم نگاه داشته باشد در غیر این صورت کهکشان‌ها تنها جاذبه ستارگان قابل رویت خود را خواهند داشت که برای نگه داشتن آنها در کنار هم کافی نخواهد بود.
با وجود اینکه ماده تاریک غیر قابل رویت است، اما اخترشناسان با مشاهده اینکه چگونه جاذبه ماده تاریک ، نور کهکشان‌های دور دست‌تر را خم می‌کند، پی به وجود آن برده‌اند.