یافته‌های جدید تلسکوپ فضایی "اسپیتزر" ناسا نشان می‌دهد در منظومه‌های چهارگانه نیز ممکن است سیاراتی وجود داشته باشد.
اخترشناسان موفق شدند به کمک تلسکوپ فضایی فروسرخ "اسپیتزر"(Spitzer) ناسا قرص های غبار اطراف دو ستاره از یک مجموعه چهارگانه را بررسی کنند.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش هاى فلکى ـ نجومى به نقل از سایت "spaceflightnow" ، قرص‌های غبار محل‌هایی برای پیدایش سیارات هستند . آن‌ها داخل این قرص‌ها شکاف‌هایی پیدا کرده‌اند که داخل آن ها خالی از ماده است.
احتمالا عامل پیدایش این شکاف‌ها وجود سیاره‌ای در آن ناحیه است. سیاره‌ای که به کمک نیروی گرانش خود ذرات غبار ناحیه را جمع کرده و موجب خالی شدن آن از ماده شده است.
این منظومه چهارگانه HD 98800 نام دارد و فاصله‌ی آن از ما 150 سال نوری است. این چهار ستاره به دو منظومه‌ی دوتایی تقسیم می‌شوند که به دور مرکز جرم خود می‌گردند.
فاصله دو منظومه دوتایی از هم 50 واحد نجومی است و قرص‌های غبار در اطراف یکی از این دوتایی‌ها قرار دارد. عمر این مجموعه حدود 10 میلیون سال است.
"الیس فورلان" (Elise Furlan) از دانشگاه کالیفرنیا در لوس آنجلس می‌گوید: علاوه بر وجود سیاره برهمکنش گرانشی بین ستاره‌ها و قرص‌های غبار نیز می‌تواند عامل پیدایش این شکاف‌ها باشد.
درک کردن تحولات یک منظومه‌ی چهارگانه بسیاز سخت‌تر از چیزی است که در یک منظومه ساده مانند منظومه شمسی اتفاق می‌افتاد.
نتایج این تحقیق در نشریه اخترفیزیکل (Astrophysical Journal) به چاپ خواهد رسید.