مرکز مطالعات و پژوهشهای فلکی - نجومی
5744
|
واحد خبر مركز |
1400/04/20
339
|
چاپ
برخورد هر ۱۵ میلیون سال یک بار سیارک منقرض کننده دایناسورها با زمین!
محققان می‌گویند، سیارک‌های بزرگ بیشتر از آنچه تاکنون تصور می‌شد با زمین برخورد کرده‌اند و یک مدل جدید می‌تواند بینشی را در مورد نقش سیارک‌ها در اوایل تکامل سیاره زمین ارائه دهد.
به گزارش واحد خبر مرکز مطالعات و پژوهش های فلکی نجومی به نقل از isna و آی‌ای، برخورد سیارک‌های بزرگ بر روی زمین ممکن است ۱۰ برابر بیشتر از آنچه در گذشته تصور می‌شد، رخ داده باشد. یک تجزیه و تحلیل جدید انجام شده توسط محققان موسسه تحقیقات "ساوث وست"(Southwest) در ایالات متحده این موضوع را نشان می‌دهد.
این تجزیه و تحلیل نشان می‌دهد که سیارک‌های با اندازه یک شهر تا اندازه‌های کوچکتر بین ۲.۵ میلیارد سال تا ۳.۵ میلیارد سال قبل به طور متوسط هر ۱۵ میلیون سال یک بار به زمین برخورد می‌کرده‌اند.
طبق بیانیه مطبوعاتی کنفرانس ژئوشیمی "گلدشمیت"، جایی که این تحقیق ارائه شد، دانشمندان این تحقیق در حال بررسی اثرات احتمالی این برخوردهای اضافه شده جدید بر روی شیمی سطح زمین و متعاقباً روی اوایل تکامل حیات در زمین هستند.
محققان برای این تجزیه و تحلیل جدید یک مدل "شار برخورد" ایجاد کردند و آن را با یک مدل آماری از داده‌های لایه‌ای زمین مقایسه کردند که به طور گسترده‌ای در جامعه علمی پذیرفته شده است.
آنها با استفاده از این روش دریافتند که مدل‌های فعلی برخورد سیارک‌ها در دوره اوایل تشکیل زمین به شدت تعداد برخوردهای رخ داده را کمتر تخمین می‌زنند.
داده‌های جدید حاکی از آن است که احتمالاً زمین تقریباً هر ۱۵ میلیون سال یک بار، توسط سیارکی به همان اندازه که دایناسورها را از صفحه روزگار محو کرد، مورد اصابت قرار می‌گرفته است.
تأثیر برخورد سیارک‌ها بر روی شیمی زمین طی میلیاردها سال، بخشی از تحقیقات است که می‌تواند نگاهی اجمالی به منشاء حیات بر روی زمین داشته باشد و محققان می‌گویند سیارک‌های اولیه ممکن است حیات را برای زمین به ارمغان آورده باشند.
دکتر "سیمون مارشی" از موسسه تحقیقات "ساوث وست" می‌گوید: یک نتیجه که ما در حال بررسی آن هستیم این است که بفهمیم آیا این تأثیرات ممکن است بر تکامل اکسیژن جوی تأثیر گذاشته باشد؟
وی افزود: ما دریافته‌ایم که سطح اکسیژن در دوره برخوردهای شدید به شدت در نوسان است. با توجه به اهمیت اکسیژن برای توسعه زمین و در واقع برای توسعه حیات، ارتباط احتمالی آن با این برخوردها، جذاب و شایسته بررسی بیشتر است که مرحله بعدی کار ما خواهد بود.
در اوایل سال جاری دانشمندان یافته‌های مأموریت "هایابوسا-۱"(Hayabusa-۱) که توسط آژانس اکتشاف هوافضای ژاپن(JAXA) انجام شد و نمونه‌ای از یک سیارک را در سال ۲۰۱۰ جمع‌آوری کرد و به زمین آورد، منتشر کردند. مطالعه آنها نشان داد که رایج‌ترین نوع سیارک‌هایی که به سوی زمین می‌آیند و سیارک‌های "نوع S" نام دارند، می‌توانند حاوی اجزای خام ضروری برای توسعه حیات باشند.
چنین یافته‌هایی را می‌توان برای مطالعه سال‌های اولیه عمر زمین استفاده کرد. اگرچه یافتن شواهد مستقیم از برخوردهای بسیار دور بسیار دشوار است، اما با این حال این تجزیه و تحلیل جدید به این واقعیت اشاره دارد که سیارک‌ها تعداد برخوردهای بسیار بیشتری در سال‌های اولیه شکل‌گیری زمین و بیشتر از آنچه تاکنون تصور می‌شد، داشته‌اند.